Categorie: Donna’s Dagboek
28
dec
#12 Gewoon een ijsje. Geen date.
door jaimyspost
Geen reacties
‘Die van toen? Van dat terras? Hoezo denk je dat? Wanneer was dat ook alweer? Dat is toch raar, Donna. Waarom zou ze dat doen?’Sophie...
05
aug
#11 Dat meen je niet! Deed hij aan aanzoek?
door jaimyspost
Geen reacties
Rond 10 uur is Sophie weer terug. Ik heb lekker een filmpje gekeken en de boete betaald die achter mijn ruitenwisser zat. Ik heb dat...
29
jul
#10 Het is niet wat je denkt dat het is
door jaimyspost
Geen reacties
Sophie veegt een traan uit haar ooghoek en kijkt me met betraande ogen aan. Ze slikt even en zegt met schorre stem: ‘Dat was prachtig’....
24
jul
#9 Waarom heb je me dat niet eerder verteld?
door jaimyspost
Geen reacties
‘Hallo Dex. Hartelijk dank voor je briefje. Ik ben blij dat je mijn tas hebt gevonden. Nogmaals dank en wie weet tot ziens. Groeten Donna.’Ik...
07
mei
#8 Oeh lala, wie was dát?
door jaimyspost
Geen reacties
‘Hier naar links en dan is het ongeveer halverwege de straat.’ Ik kijk naar de route op mijn telefoon, terwijl ik bij Sophie achterop de...
25
mrt
#7 Wie doet nou zoiets?
door jaimyspost
Geen reacties
Verbaasd kijk ik Sophie aan. ‘Ik? Hoezo?’Sophie’s blik zegt genoeg en ik loop naar het kamertje waar Sophie zojuist in de deuropening stond. Sophie klopt...
18
mrt
#6 Ze kijkt naar me maar ze ziet me niet
door jaimyspost
Geen reacties
….’Sophie!’ Mijn stem klinkt bijna wanhopig door de lege straat. Nog steeds geen spoor te bekennen van Sophie. Ik maak me niet snel zorgen, maar...
11
mrt
#5 Voor ik het weet geeft ze me een knuffel
door jaimyspost
Geen reacties
In de deuropening staat een lange vrouw. Als ik het in zou schatten dan is ze van mijn leeftijd, lang rood haar, enorme hakken en...
08
mrt
#4 Ik voel dat er iemand naar me kijkt
door jaimyspost
Geen reacties
Drie maanden later ‘Natuurlijk snap ik dat, Donna. Jij bent de enige die voelt wat de juiste beslissing is. Ik zeg alleen dat ik het...
04
mrt
#3 Ik geloof het gewoon niet
door jaimyspost
1 reactie
Ik staar naar het plafond. Het plafond waar ik de eerste 18 jaar van mijn leven regelmatig naar heb gestaard.Ik heb gewoon geen tranen meer....